Słowackie powstanie narodowe znane również jako Słowackie Powstanie Narodowe z 1944 roku lub Powstanie w Centralnej Słowacji było kluczowym wydarzeniem podczas drugiej wojny światoweja na terenie Słowacji.
Ruch oporu i niezadowolenie wobec reżimu faszystowskiego Jozefa Tiso i Partii Ludowej Słowacji narastały wśród społeczeństwa w dużej mierze z powodu presji ze strony hitlerowskich Niemiec i ich brutalnych działań w Europie.
Wielu Słowaków sprzeciwiało się sojuszowi Słowacji z trzecią Rzeszą.
Powstanie wybuchło 29 sierpnia 1944 roku w regionie górskim centralnej Słowacji.
Oddziały partyzanckie głównie składające się z partyzantów komunistycznych i antyfaszystowskich walczyły przeciwko rządom faszystów i niemieckiej okupacji.
Było to też w dużej mierze spowodowane nadzieją na współpracę z aliantami i ewentualną pomocą w wyzwoleniu kraju spod okupacji niemieckiej.
Walki trwały aż do kwietnia 1945 roku kiedy to Słowacja została ostatecznie wyzwolona przez siły radzieckie i alianckie.
Powstanie miało duży wpływ na wydarzenia w regionie przyczyniając się do osłabienia reżimu faszystowskiego na Słowacji i zmiany w kierunku bardziej demokratycznego rządu po zakończeniu wojny.
Powstanie narodowe w Słowacji było ważnym momentem w historii kraju symbolizującym dążenie do wolności, walkę o niepodległość i opór wobec okupacji niemieckiej i reżimu faszystowskiego.
