Powstanie Kościuszkowskie znane również jako Insurekcja Kościuszkowska to ważne wydarzenie w historii Polsko-Litewskiej Rzeczypospolitej które miało miejsce w 1794 roku.
To powstanie zostało nazwane na cześć Tadeusza Kościuszki który stanął na jego czele.
Powstanie Kościuszkowskie było wynikiem niezadowolenia wielu Polaków z panującej sytuacji w kraju.
Rzeczypospolita była osłabiona wewnętrznymi sporami i wpływem obcych mocarstw w tym Rosji, Prus i Austrii.
Wielu reformatorów w tym Tadeusz Kościuszko marzyło o modernizacji kraju i ustanowieniu bardziej demokratycznego rządu.
Głównym celem Powstania Kościuszkowskiego było przywrócenie niepodległości Polski i Litwy oraz wprowadzenie reform społecznych i politycznych które miałyby na celu poprawę sytuacji ludności wiejskiej i ograniczenie wpływu szlachty.
Powstanie rozpoczęło się 24 marca 1794 roku kiedy Kościuszko wydał deklarację niepodległości i stanął na czele zbuntowanych sił. Pierwszym sukcesem powstańców było zdobycie miasta Krakowa a następnie powstanie rozwijało się na obszarze całej Polski-Litwy.
Jednym z ważnych starć Powstania Kościuszkowskiego było zwycięstwo powstańców w bitwie pod Racławicami która miała miejsce 4 kwietnia 1794 roku.
Pomimo sukcesów powstanie napotykało również na opór ze strony wojsk rosyjskich i pruskich.
Mimo kilku zwycięstw Powstanie Kościuszkowskie zakończyło się niepowodzeniem.
Rosja, Prusy i Austria zintensyfikowały swoje działania przeciwko powstańcom a Kościuszko został ranny i wzięty do niewoli rosyjskiej. Ostatecznie wraz z upadkiem Warszawy powstanie zostało stłumione.
Powstanie Kościuszkowskie zakończyło się klęską ale pozostawiło trwałe dziedzictwo.
Przywróciło nadzieję na niepodległość wśród Polaków i stało się symbolem walki o wolność.
Choć Polska nadal była pod zaborami idea niepodległości pozostała żywa i przyczyniła się do kolejnych prób odzyskania niepodległości w XIX i XX wieku.
